Zoals U waarschijnlijk wel weet is deze rubriek ongeveer twee jaar geleden opgezet om een overzicht te geven van wat er zoal speelt op het gebied van kaartlezen en kaartleesritten (waarbij zo mogelijk verslag wordt gedaan van alle nationale ritten, wat tot nu te in alle gevallen gelukt is!), zonder dat daarbij een "waardering" zou worden uitgesproken over de kwaliteit van die ritten. En U weet dan ook dat het mij niet gelukt is mij aan die laatste "regel" te houden, hetgeen voornamelijk veroorzaakt wordt door het feit dat verreweg de meeste ritten van een heel behoorlijke tot uitstekende kwaliteit blijken te zijn; het is dan lastig om dat in een verslag niet te laten doorklinken.
Dit gezegd hebbend kan ik met een gerust hart aan de bespreking van de laatste rit van het jaar beginnen: de Nationale Teamrit. Dit jaar was de vereniging De Ellerijders (inderdaad: uit Elburg) weer aan de beurt om de Teamrit te organiseren, en omdat deze club de inmiddels veelvuldig nationale kampioenen Piet (vader) en Remco (zoon) Luksemburg tot haar leden mag rekenen en - belangrijker - bereid had gevonden deze Teamrit uit te zetten, waren de verwachtingen hoog gespannen. Voeg daarbij dat de rit werd gecontroleerd door mede-Ellerijder Henk Jongman, die zijn kunnen al heeft getoond in heel wat Pijlenritten en Botterrondes, en U zult begrijpen dat we terecht een uitstekende rit mochten verwachten. En dat die verwachting is uitgekomen ziet U wel als U verder leest…
De dag voor de rit stuurde uitzetter Remco nog een Twitterbericht de wereld in waarin stond dat het op de dag van de rit (10 december) weliswaar niet glad zou zijn vanwege irritante zaken als vorst, sneeuw, of ijzel, maar dat toch met gladheid rekening moest worden gehouden omdat er overal in het wedstrijdgebied (de oostelijke Betuwe) klei op de weg lag. En als het dan ook nog een beetje gaat regenen… Vandaar dat Uw columnist bij de start van het middagtraject, na de rust dus, vertwijfeld met de wedstrijdkaart in zijn hand stond te zoeken waar chauffeur Jos met de auto op hem stond te wachten. Onvindbaar! Die auto is normaliter namelijk wit, maar al na het ochtendtraject stonden er alleen maar donkergrijze auto's op het parkeerterrein!
Wat het wedstrijdgebied betreft, dat was zoals gezegd de Betuwe (redelijk bekend terrein), maar er zat ook een erg leuke excursie in naar het gebied ten noorden van de Rijn: Renkum/Wageningen/Bennekom/Rhenen, heen via de A50, en terug via de brug bij Kesteren. En daar waren de meesten toch heel wat minder bekend. Veel verrassingen dus, wel zo leuk!
Een bijzonder aspect van deze rit was de opzet die bij mijn weten nog niet eerder in de geschiedenis van de Teamritten is voorgekomen: er was "klasse-verschil"! Heel lang geleden, toen een team nog uit 4 of 5 equipes bestond, was het heel normaal dat één team bestond uit A-, B- en zelfs C-klassers, simpelweg omdat lang niet alle clubs 4 of 5 sterke A-equipes op de been konden brengen. Het niveau van die ritten werd geacht op dat van de B-klasse te liggen, zeg maar dat van de gemiddelde deelnemer. Later, toen de clubs kleiner werden en de deelnemersaantallen terug liepen, bestond een team nog maar uit 2 equipes (die dan meestal "met elkaar opreden"); ook toen werd gezegd dat er sprake was van B-klasse-niveau, maar of dat nu echt zo was? Uiteraard schreven de clubs die voor de podiumplaatsen gingen teams in die zoveel mogelijk uit A-klassers bestonden.
Maar nu, in 2016, was door de organisatie aangekondigd dat de teams weliswaar weer bestonden uit 2 equipes, zoals gebruikelijk genaamd rood en blauw, maar dat de moeilijkheidsgraad voor deze beide equipes verschillend was: het rode equipe zou het moeilijker hebben dan het blauwe. Je zou dus een team kunnen inschrijven met daarin een A- en een B-equipe, die dan respectievelijk rood en blauw gingen rijden. Maar U begrijpt dat de topclubs hun teams zo sterk mogelijk wilden maken, en dus gewoon een team bestaande uit twee A-equipes inschreven. Waarbij ze dan voor het probleem stonden te beslissen wie rood en wie blauw zou gaan rijden. Voor de hand lag misschien dat het "sterkste" equipe rood (want "moeilijker") zou gaan doen, maar de andere optie was ook niet onaantrekkelijk: het "sterkste" equipe juist blauw! Dat equipe zou dan waarschijnlijk wat tijd overhouden, en die tijd kon gebruikt worden om ook de rode route te bekijken (in ieder geval op de kaart, mogelijk ook in het terrein), en zodoende het collega-equipe een handje te helpen (telefonisch dan wel mondeling, dat laatste op plaatsen waar beide equipes elkaar - al dan niet op afspraak - ontmoetten). Wie nu precies wat heeft gedaan kan ik U niet vertellen (en het zal ook niet in alle gevallen op voorhand duidelijk zijn geweest welke equipe nu eigenlijk het "sterkst" was), maar dat er uitgebreid werd samengewerkt en overlegd was wel duidelijk. Het is overigens nog een hele opgave om goed met elkaar te communiceren; het is bijvoorbeeld heel lastig om tegelijkertijd enerzijds al kaartlezend de route te (laten) rijden en wegverleggingen te onderkennen, en anderzijds via de telefoon allerlei aanwijzingen door te krijgen ("bij die gele weg boven die en die tekst zit bij de tweede zijweg rechts een bermlijn, heb je die gezien?"). Ziet U het voor U? Trouwens, als columnist heb je nog een extra handicap: je ontkomt er niet aan onderweg ook nog dingen te bedenken als "deze situatie is leuk voor op de site, even onthouden…".
Na deze tamelijk lange inleiding moeten we het nu maar eens inhoudelijk over de rit hebben. Observatie één is dat alles tot in de puntjes verzorgd was: fraaie wedstrijdkaarten, gebundeld in heuse rally-achtige routeboeken, zorgvuldig geplaatste controles (ja natuurlijk was er wel eens eentje die beter niet in het donker links in de binnenbocht had kunnen staan, maar dat was echt een uitzondering), vooral véél controles (niet alleen op de goed- of juist op de foutroute, maar vaak op allebei; veel werk voor de organisatie, maar prettig voor de deelnemers), een zeer snelle rekenkamer, en tenslotte een zeer duidelijke en uitgebreide uitleg. Die uitleg was van het type dat we vooral van de TwAC kennen: veel tekst, die lekker leest.
Voorbeeld 1: "De eerste onderbreking loopt voor blauw over de dijk. Mooi uitzicht, maar wel op blijven letten, want bij punt k loopt de kaartweg binnendoor, dus even de dijk af langs RC-M".
Voorbeeld 2: "Dus het opnamepunt wordt b in richting van c. Dit oppakken door bij g de snelweg op te gaan, bij h de parkeerplaats op en zo naar b. Gelukkig staat bij e de RC-H met NVH als beloning, dus vandaag geen spookrijders."
Dat waren al meer dan 1000 woorden zonder plaatjes. Om te voorkomen dat U afhaakt dus nu snel een situatie uit de rit.
Ik citeer uit de uitleg:
"Via de rode weg de Snijdersteeg in waar aan het einde links de RC-N staat. De oplettende kaartlezer heeft vervolgens de Vbr vast gezien tussen j en k, echter aangezien je hier niet overheen hoeft maar onderdoor, is er niks aan de hand. Dus de kortste weg kiezen en die gaat onder de voetbrug door langs de RC-C. En dus niet de brug tussen f-g pakken, hier staat als “beloning” de foute RC-D."
Deze val is niet gloednieuw, maar toch heb ik zo'n donkerbruin vermoeden dat hier heel wat deelnemers zijn ingetrapt. Wat ik persoonlijk heel grappig vind is dat boven op de "voetbrug" geen weg (of voetpad) ligt, maar een spoorlijn! Hoe bedoel je, voetbrug? Nou ja, er "lopen" zeker treinen overheen.
De rit was behoorlijk lang, en de uitzetter had hem oorspronkelijk nog langer (te lang) in gedachten. En dat leidde tot de volgende slottekst in de uitleg (van 15 pagina's!): "Bonus, heb je trouwens na pijl 16 bij de eerste weg rechts de rivier gezien die door de weg loopt maar kon je er geen route overheen bedenken? En ben je in het laatste stuk tussen pijl 15 en pijl 16 veel gekleurde wegen tegengekomen waar je geeeen idee had wat je er mee moest? Ik (de uitzetter) had eerst nog wat extra kilometers, maar moest snijden, dus deze val kwam te vervallen. Maar als iemand zich er druk om heeft gemaakt is mijn dag geslaagd!"
En inderdaad, terwijl ze druk bezig waren er voor te zorgen dat de finish binnen de bekende 60 minuten extra bereikt werd (en dus met enige spoed door het laatste stukje wedstrijdgebied reden) vroegen velen zich af of ze daar niet allerlei controles misten; wat er allemaal op de kaart stond gaf aanleiding te denken dat er nog van alles aan de hand was… Quod non. Gelukkig had Remco zijn plan om in dat gedeelte hier en daar een loze controle neer te zetten maar laten varen, want als hij dat daadwerkelijk had gedaan dan zou de vertwijfeling immens zijn geweest!
Tikkie terug. Ik was in de vorige alinea al bijna bij de finish, maar natuurlijk is er over alles wat daarvoor zat ook wel het een en ander te rapporteren. Wat dacht U van een blinde lijn met herconstructies? Pardon? Een blinde lijn kom je tegenwoordig niet vaak meer tegen, laat staan eentje met herconstructies. Hier onder ziet U links een deel van de wedstrijdkaart van traject 1, waarbij de ingetekende lijn, eventjes onderbroken door het deel van 5 naar 5 (daar moest je de kortste route rijden, niet moeilijk hier), overgaat in een soort blinde lijn. De oplettende (kaart)lezer ziet onmiddellijk dat deze "blinde" lijn rechts van Herveld-Zu(id) een kaartweg kruist. Typisch… Voelt U hem al aankomen? Als U op het plaatje rechts kijkt (uit de uitleg), dan ziet U wat er aan de hand is: bij a rechtsaf naar c gaat niet, die weg komt pas bij b. We volgen gedwongen de "niet-kaartweg" totdat we bij d een kaartweg bereiken en via e naar f kunnen om daar de lijn weer verder te volgen. De foutrijders gaan bij b naar rechts (denkend dat ze bij a zijn), en halen heel knap de controle T op een driehoekje. Jammer, die T is dus fout (leuke lokcontrole), want als je het goed deed haalde je de B. En dit is dan meteen een voorbeeld van zo'n situatie waar zowel op de goed- als op de foutroute een controle stond (uiteraard was dit een combinatie: maximaal 1 fout).
Inmiddels dreigt deze aflevering wat te lang te worden (maar dat sluit dan mooi aan bij de rit zelf, haha). Aan de andere kant staan er wat weinig plaatjes in, terwijl onze webredacteur Gerrit van Assen (die er elke keer zijn handen vol aan heeft al mijn teksten en plaatjes op de juiste manier te rangschikken) juist graag ziet dat er véél plaatjes in staan (trekt lezers?). Dus we doen er nog eentje, en dan gaan we in januari wel weer verder met deze uitermate hoogstaande rit (om de woorden van mijn bestuurder Jos te gebruiken, en die heeft al 58 jaar kaartleeservaring, dus hij kan het weten!).
Het gaat hier om de ingetekende lijn van "1" naar "X", en wel om de rode variant. De rode equipes moesten blauwe delen van de lijn als blokkering beschouwen, en bij omrijroutes zo kort mogelijk over blauwe wegen rijden. Ik volg de verstrekte uitleg, en pas die enigszins aan om in de stijl van deze rubriek te blijven. De route om het blauwe deel bij a levert de volgende hoofdroute op: a-b-c. Bij a is de weg naar links er niet, dus verplicht rechtdoor het blauw op. Natuurlijk wel de route ophalen (b>c), eerst via c-b-e naar de keerlus bij f en dan terug richting b. Echter bij c kun je ook niet naar links, dus weer verplicht rechtdoor over de niet-kaartweg (paars) via d naar e, waar we weer op een kaartweg komen. Hier direct proberen scherp links af te gaan richting b (weet U wel: "terug via de oude weg"). Dit blijkt (natuurlijk) niet te kunnen, wel even onthouden! Aangezien punt b niet meer bereikbaar is nu een route naar de rotonde bij c verzinnen: via f-g-h-j-k-m-a-c (met zo min mogelijk blauw). Dus niet keren bij keerlus f (keercontrole 17), want je weet al dat e-b er niet is! Dus doorrijden, waarna we worden gekeerd door controle 11, zodat we weer verplicht over de niet-kaartweg gaan en zo toch netjes bij c uitkomen. De blauwe teamgenoten reden intussen gewoon over het blauw bij a en waren dus veel eerder bij X. Inderdaad: voor rood was het lastiger!
Binnenkort in dit theater: voor de volgende column (in januari) staan op het programma:
(a) Teamrit: over de Teamrit zijn we nog niet uitgepraat, dus daar komt nog een vervolg op (met meer voorbeelden).
(b) Betuwerit: het antwoord op de "lezersvraag van de maand" uit de vorige column houdt U nog tegoed; dat blijft ook liggen tot de volgende keer.
(c) Pijlenpuzzel: de oplossing van deze "leuke" (?) puzzel, ook uit de vorige column, kunt U nog inzenden t/m 31 december, zodat de oplossing en uitslag in de volgende column kan worden opgenomen; in de wandelgangen heb ik vernomen dat velen van U er mee bezig zijn, en het toch wel grappig vinden. Zie het maar als een uitdaging! Er zijn al oplossingen binnengekomen, maar tot nu tot nog geen enkele foutloze!? Dat moet beter kunnen; Ik ben benieuwd…