subtitel: Wat is het opnamepunt?
Piet van Rijckevorsel, die bij mij bekend staat als "de" uitzetter van de Turfschiprit (hij heeft sinds 1991 de Turfschiprit al 18 keer uitgezet!), begint een aardige reputatie op te bouwen als bedenker van goede vallen met een hoog intrap-gehalte.
Tussen allerlei "standaardvallen" (vergelijkbaar met de zogenaamde standaardsituaties bij het voetballen) weet hij op meesterlijke wijze hier en daar problemen te mengen die oppervlakkig gezien niet heel moeilijk zijn (je ziet het of je ziet het niet, je doet het goed of je doet het fout), maar die achteraf bekeken een dubbele bodem blijken te hebben (zoals veel deelnemers inderdaad pas achteraf ontdekken…). Hier volgen twee voorbeelden, eerst een situatie uit het begin van de rit (pijl 4), en dan eentje uit het eind (pijl 20).
Zoals meestal is de hoofdroute (hier van pijl 3 via 4 naar 5) niet bijzonder moeilijk: a-b-c-d-e-f-g-h-z. Er rijzen twee problemen; om te beginnen een klein wegverlegginkje: de weg a-b blijkt bij x naar links af te buigen en bij c uit te komen. We willen het uiterst korte stukje b-c niet missen (we hebben voor de hele rit betaald…) en willen dus c-d-e-f-g-b rijden, naar het opnamepunt b>c. Vervolgens is de weg f-g niet aanwezig, maar dat is geen probleem: we rijden er omheen via f-k-h-g en komen netjes in de goede richting bij b uit, en hebben intussen de controles D en E genoteerd. Na nogmaals controle D (nu gratis) willen we pijl 4 rijden, en nu blijkt natuurlijk dat de weg f-g er nog steeds niet is. Deze keer is het opnamepunt g>h, te bereiken via f-k-m-o-e-d-c-b-g-h. Niet moeilijk (meer wegen zijn er niet; pijlen mochten overigens niet tegengesteld worden bereden), dus nogmaals langs de D (nu in de andere richting; deze controle stond "plat", d.w.z. was zichtbaar uit beide richtingen, vandaar het dubbele vlaggetje in de tekening). Totale oplossing van deze twee problemen: D-E-D-D. Althans, dat zou zo zijn als er niet nòg een wegverlegging in het spel was: de weg m-o-e was niet aanwezig, en de vervangende weg n-o-e kwam te vroeg. Wie dat in de gaten had reed bij m rechtdoor om via lusje p te keren; voordat dat lusje werd bereikt kwam echter controle G met opdracht "HKR"; mooi, keren en eerste weg rechts (n-o) en je kon weer verder. Dus niet D-E-D-D maar D-E-D-G-D. Helaas was dat niet goed genoeg! Weliswaar kwam je via "HKR" bij o weer op de weg die je eigenlijk (vanaf m) wilde berijden, maar het was een denkfout om nu ook verder te gaan zoals je eerst van plan was, via controle D naar punt g. Waarom? Omdat je bij m niet klakkeloos moet doorrijden naar controle G, maar EERST moet bedenken hoe het nu verder moet. Omdat m-o er niet is wordt punt e onbereikbaar, en daarmee ook de punten c en g (zoals gezegd: je mocht niet tegen de pijl in). Het opnamepunt wordt dan h>z (in plaats van g>h), en daar kom je (vanaf m) via m-p-m-k-h. Pas als je dit bedacht hebt ga je weer rijden, en dan stuurt controle G je wel de weg n-o-e in, maar dat verandert niets aan het feit dat het opnamepunt inmiddels h>z is! De grap is dat je het vorige opnamepunt g>h nu weer wel kunt bereiken, maar dat je dat niet meer wilt: het opnamepunt is en blijft nu h>z. Dus gaan we na de "HKR" via n-o-e-f-k naar h (want dat is de kortste route), en noteren dus controle E in plaats van controle D. (Ik leg het uit alsof ik het zelf bedacht heb, maar net als ALLE andere A-klassers deed ook ik het fout hoor!) En dan moet U nog weten dat een soortgelijke situatie voorkwam in de Turfschiprit van vorig jaar: zie het tweede fragment in de column van 22 maart 2016. Lijkt er eigenlijk sprekend op toch? Beetje hardleers, die deelnemers…
Hetzelfde idee vinden we terug in de volgende situatie. De hoofdroute (pijlen 19-20-21-22) is alweer simpel: a-p-b-c-d-v-e-f-m-g-h-z. Op de weg langs het vliegveld (op onderstaande kaart naamloos, maar vroeger bekend als vliegveld Seppe, en tegenwoordig, geloof het of niet, als "Breda International Airport" – zie o.a. Google Maps) worden we gestuit door keercontrole 20. Vervolgens worden we tijdens het omrijden op de noordelijke parallelweg van de A58 door controle Q linksaf een niet-kaartweg (k-b) op gestuurd, waarna we bij b weer de oorspronkelijke route bereiken. Hoe gaat U nu verder? Keercontrole 22, controles R en S, en dan verder naar z? Nee! Als U in het vorige voorbeeld goed heeft opgelet dan bedenkt U, staande bij controle 20, dat de punten b, c, d en v nu onbereikbaar zijn, en dat U de route pas bij e>f weer kunt opnemen (via p-k-f-m-s-e). En net als in het vorige voorbeeld verandert het opnamepunt niet als we door een opdracht (in dit geval "1L" op controle Q) opeens de hoofdroute op een eerder punt (b) kunnen opnemen. We rijden wel over b, maar we zijn niet meer op weg naar pijl 20, maar naar punt e (nu te bereiken via b-c-v-e, want c-v is natuurlijk korter dan c-d-v). En dus is controle 22 fout!!! En ook hier trapten veel (maar niet alle) deelnemers in; in dit geval deden 6 van de 13 A-klassers het goed (= 46,2 %). Waarom hier wel?
Dan wordt het nu tijd voor een situatie waarbij wat minder behoeft te worden doorgedacht. Hoewel, je moest toch maar liefst 6 controles halen, en dan nog bij voorkeur in de goede volgorde, en de foutcontrole laten staan… Het wordt eentonig, maar de hoofdroute (van de start via pijl 1 naar pijl 2) is weer simpel: a-b-c-d-e-f-g-h-k-m-n-z. Okay, hier moest je even checken of k-m-n echt korter is dan k-p-n, maar dat is inderdaad zo. Dit was overigens een van de zeer weinige plekken waar er gemeten moest worden, waarvoor hulde (er is denk ik niemand die dat meten leuk vindt, nog afgezien van de tijd dat het kost)! Ook hier ontstaat het probleem doordat er een weg is verlegd (door de uitzetter op de kaart, niet door de gemeente in het terrein): na a gaat de weg niet bij b naar links, maar pas bij s; vanaf b berijden we een niet-kaartweg, via s naar d. Het opnamepunt (het gaat alweer over een opnamepunt…) wordt c>d, en daar kunnen we komen via d-e-f-g-h-c. Dat levert keercontrole 10 op. Omdat s-d-g geen kaartweg is kunnen we nu maar één kant op: d-c-h en dan een of andere keerlus om van h weer naar c te kunnen gaan. Maar al na ongeveer 20 centimeter stuiten we op controle C die ons door middel van "HKL" naar g stuurt. Hier rechtsaf probeert de controle 11 ons te verlokken om via g-f-q-e naar pijl 1 te gaan, maar daar trappen we niet in: we zijn immers op weg naar punt c om aldaar de oorspronkelijke route c-d op te pakken. En dat kan: g-h-c. Maar bij h is er dan geen weg naar c, en ook niet naar k (de gehele weg b-c-h-k was bijgetekend, in plaats van de originele weg s-d-g-m), dus kunnen we alleen maar rechtdoor richting o. We gaan dus via o naar p (langs controle A), en willen dan via p-k-h-g-f-q naar het nieuwe opnamepunt e>f (want c is niet meer bereikbaar). Dat levert na p keercontrole 12 op, en daarna (p-n-m-k-h-g-f-q-e) na n ook nog keercontrole 15. Klaar? Nee hoor, er is nog één route over: n-p-o-h-g-f-q-e. Op die route staat keercontrole K, waarna we echt niet anders kunnen dan de route bij n op te nemen en dit gebied bij z te verlaten, op weg naar pijl 2. Samengevat: 10-C-(11 fout)-A-12-15-K. Toch een leuk rijtje.
Even er tussendoor: Ik houd hier vaak een pleidooi voor een goede en duidelijke uitleg-achteraf. Dat is niet zo zeer voor de A-klasse maar vooral voor de "lagere" klassen van het grootste belang; je wilt kunnen begrijpen wat je fout hebt gedaan. Wat de A-, de C- en de D-klasse betreft was de uitleg van deze Turfschiprit dik in orde (ja, ik heb ze allemaal bestudeerd!), maar aan die van de B-klasse mankeerde wel het een en ander. De letters in de tekst klopten in een aantal situaties niet met die in het plaatje, en soms stond zo te zien in de tekst de uitleg van de A-klasse in plaats van die van de B-klasse. Het meest absurd was de uitleg van situatie 9 (pijl 11-12); je zal maar B-klasse rijden en dan na afloop dit plaatje voorgeschoteld krijgen. De hoofdroute is a-a-a-a-a-a, en de omweg is a-a-a-a-a; daarna route vervolgen via a-a-a-a?????
Tot slot een situatie met een bord "linksaf verboden". Herleest U eventueel eerst het derde voorbeeld uit de vorige column (Botterronde, deel 2).
Op weg naar pijl 23 staat vlak voor punt b een officieel verkeersbord: we mogen niet linksaf. In de weg b-c staat ook nog een bord "verboden in te rijden", maar dat willen we nog niet zien, omdat we al weten dat we niet naar links mogen en dus gewoon rechtdoor a-b-h rijden. Opnemen bij d>e, dus b-h-e-k-d: controle 25. Dan maar k-m-n-d: controle 26. Omdat we niet meer bij d kunnen komen wordt e>f het nieuwe opnamepunt: n-m-k-e. Dat lukt maar tot m: controle 27. Hierna resteert slechts de route m-o-f-g (controle A). We gaan echter nog niet van g naar z, want we kunnen nog steeds naar e: g-h-e. Vervolgens is er weer eens geen weg e-f, zodat we nog een rondje rijden: e-k-m-o-f-g-z (nogmaals controle A). Mee eens? Nee toch? Ik had nog zo gewaarschuwd: het bord "verboden in te rijden" bij b hebben we formeel nog niet gezien, dus na die eerste A kunnen we nog via f-g-h-b-c op het opnamepunt d>e komen! Het opnamepunt d>e werd dus helemaal niet vervangen door e>f; niet alles geloven wat een columnist beweert! Pas als we punt b uit noordelijke richting benaderen zien we dat we ook nu niet van b naar c mogen, en gaan gedwongen rechtdoor om ergens ten zuiden van punt a een keerlus te maken (niet zichtbaar op dit kaartfragment). Dat levert de controle 28 op, en nu komt pas die tweede A die ik hierboven meteen na de eerste aandeed. Conclusie: 25-26-27-A-28-A. En nu snel naar de finish, we zijn al een beetje laat!
We zijn niet alleen laat, we hebben ook honger. Dit is een van de weinige nationale ritten (of is het de enige?) die maar één traject kennen; er is dus geen rust en daardoor ook geen lunchmogelijkheid. Ieder nadeel "heb" zijn voordeel: het inschrijfgeld is ook een stuk lager. Maar de meeste deelnemers zouden het (denk ik) op prijs stellen als ook deze rit wat langer zou zijn (en dus wat vroeger zou starten), zodat je dan een rust hebt waarin je (a) wat kan rusten (daar is het een rust voor…), (b) iets kan eten, en (c) met anderen kan vergelijken hoe je het gedaan hebt en hoe iedereen er voor staat; goed voor wat gezonde spanning. Baronierijders: dank voor een hele fijne en (bijna) foutloze rit, maar mag het volgend jaar wat langer ("meer, meer, meer…")? De verhouding tussen de lengte van de rit en de afstand die deelnemers uit andere delen van het land moeten rijden voordat ze kunnen starten en voordat ze na de finish weer thuis zijn is nu een beetje scheef.